προνομεύς

και προνομέας, ο, Ν

στρ. οπλίτης τού ιππικού που μετέχει σε σχηματισμό ιππικής μονάδας εφ' ενός ζυγού με αραιά διαστήματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προνομή «σχηματισμός ιππικής μονάδας» + κατάλ. -εύς/-έας (πρβλ. σγγγραφ-έας/-εύς)].